Aile olmak !

Aile olmak hissini, 5 yıl önce annem vefat ettikten sonra ya bir kenara atmıştım ya da o defteri tamamen kapamıştım. Çok uzun süredir aile hasreti ve özlemi ile yanıp tutuşuyordum. Bilenler bilir anne özlemi ve yaşanılan tramvalar çok ağır gelir insana. Kaldirabilmesi, altından kalkabilmesi ve normal hayata dönmesi uzun süre alabilir. Ben ve ailemin diğer fertelerinin de kendine gelebilmesi 5 yıl kadar sürdü diyebilirim. Ya da birbirimizi aynaladık bilemiyorum.

Bu özleme kavuştum sonunda. Ruh eşim hayat arkadaşım ile tekrar yuva olmayı ve o sıcaklığı hissediyorum. Bu his paha biçilemez bir duyguymuş. Aile ne kadar önemliymiş meğerse diyor insan. Hayatında tamamlanması gereken ve diğer ilişkilerine de tam anlamıyla yansıdığı büyük resmî göz ardı etmişim.

Tamamlandığımı hissetmek, birlikte dönüşmek, büyümek ve artmak çok keyifli bir hismiş. Küçüklüğümde hissettiğim o güzel anların hissi artarak tekrar geldi. Can parçalarımla buluştum diyebilirim.

Tekrar aile olmak çok güzelmiş. Güvenli ve huzurlu olmak çok keyifliymiş.

Ne yaşandıysa hepsine bin şükür! Bundan sonraki süreçte de yarattığımız hayatın yaklaştığını hissediyor ve sevgiyle çoğalıyoruz!

Birbirinizi sevin ve en önemlisi bunu karşı tarafa hissettirin yoksa hepsi zehir oluyor insana !